تا زمانی كه مقایسه حاكم بر نگرش ذهن است، احساس رضایت، شادمانی، كفایت و بسندگی یك امر محال است.
وقتی مقایسه در كار است، به هر حال بنده همیشه از بعدی و به علتی خودم را نسبت به دیگری، بیهوش، بیكفایت و ناموفق خواهم دانست.
برگرفته از کتاب "آگاهی"
پستها
