مسألهٔ انسان این است كه اسیر روزمرگی است؛ درگیر اعتباریات و مشغول به تعینات است! و كار وسایل ارتباط جمعی در همهٔ جوامع این است كه به یك شكل سیستماتیك، تشكیلاتی و قالبی، روز به روز افراد را بیش از پیش در جهت تعین و روزمرگی پیش ببرد!
و آیا توجه داری كه نماز اساسی‌ترین طریق خروج از تعین و روزمرگی است؟! می‌دانی چرا؟ برای اینكه نماز یك گرایش «لا»ئیت است. و در نگرش منفی، ذهن از مقداری توهم، یك مقدار تعینات توهمی به نام «من» نمی‌سازد!
پستها
۶ نظر:
اما نماز هم از آفت روزمرگی به دور نیست.
برای فرار از چه باید کرد؟
نماز = توجه
غوطه در عمق هر چیزی ...
در این تامل ژرف ، پرده ها کناری خواهد رفت و همه چیز شفاف خواهد شد.
حقیقت محض ... نو به نو ... رها از قالب ...
نماز هر موجودی ، منحصر به او ...
وقتی پرده ها افتاد :
پرده ها یی از جنس تفسیر ، برداشت ، توجیه ، تحریف ، استثمار ،
مغلطه ، بهره برداری از نام خدا ...
آنگاه نباید شوکه شد چون نمازی که قبلا می شناختی ، با این نماز زمین تا کهکشانها متفاوت خواهد بود ...
پرده ها را بیفکن ....
و..............
و نا گفته ها در دل پر از سکوتم ...
.......
نماز جماعت تنها گریز از روزمرگی.
و نماز جماعت صرف نظر از حفظ اتحاد گروهی ، قالبی دیگر از قالبهای نماز و آیین ......
نه آن تامل عمیق ، نه آن ذات نماز ...
و باز سکوتی دیگر ......
که همیشه تمام حرفهای ناگفته را می تواند در بر گیرد ....
ممنون قطره
از تعابیر زیبایت
من فکر میکنم که نماز یه عادت هست که خیلی از ادمها صرفا از روی عادت اون رو انجام میدن و بعضی وقتها من در خودم میدیدم که اون یه تقلید است که من از والدین خودم گرفتن تقلیدی که از روی عادت تکرار میشود
ارسال یک نظر
» ابتدا نظر یا مطلب خود را نوشته، سپس از قسمت "انتخاب يک هويت" گزینهٔ "نام/آدرس اینترنتی" را انتخاب کرده و نام خود (یا نامی مستعار) را بنویسید.
سپس بر روی "ارسال نظر" کلیک کنید.
» لطفاً فقط درباره این یادداشت بنویسید. برای امور دیگر از صفحهٔ تماس استفاده نمایید.