باز هم‌او (در زمينهٔ شعر و شاعر) مي‌گويد: اين‌ها نقطهٔ شروع يا رويشگاه ندارند؛ سرچشمهٔ وزش ندارند!
اين را هم صحيح مي‌گويد. ولي مگر در زمينه‌هاي ديگر غير از اين است؟! «هويت فكري» يك مركز بيگانه است در ما. و اكنون در تمام زمينه‌ها همان مركز به جاي اصالت ما عمل مي‌كند. آيا خير بودن تو به حكم يك حالت و كيفيت دروني اصيل است، يا به فرمان يكي از تصاوير تشكيل‌دهندهٔ مركز و قالب هويتي! آيا فضيلت، عشق، شوق و رغبت من به فلان عمل يك رويشگاه زنده و اصيل دارد، يا از تصاوير بيگانه و مردهٔ خفته در وجود من نشأت مي‌گيرد؟!
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
» ابتدا نظر یا مطلب خود را نوشته، سپس از قسمت "انتخاب يک هويت" گزینهٔ "نام/آدرس اینترنتی" را انتخاب کرده و نام خود (یا نامی مستعار) را بنویسید.
سپس بر روی "ارسال نظر" کلیک کنید.
» لطفاً فقط درباره این یادداشت بنویسید. برای امور دیگر از صفحهٔ تماس استفاده نمایید.